در محكومیت سركوبگران، در شماتت دنباله روان

 تمام كسانیكه با محوریت منفعت توده مردم، بدون آنكه با نفس رفراندوم جدائی مخالف باشند، با مقطع برگزاری آن مخالف بودند و یا برگزاری آنرا بی ربط به منفعت توده مردم میدانستند،  حق داشتند، درست میگفتند، همجهت با منافع توده زحتمكش و ستمدیده موضع گرفتند. من از روز اول در اعلام موضعم فرموله نبودم اما جهتگیری درست بود و به این خاطر ما امروز میتوانیم سرمان را بالا نگه داریم!

رو سیاهی آنچه امروز در كردستان عراق اتفاق میافتد به ١) نیروهای سركوبگر ایران و عراق و تركیه و ٢) ناسیونالیستهای كرد میماند.

احزاب و شخصیتهای دیگر منجمله حزب كمونیست ایران (كومله) و تمام احزاب كمونیست كارگری ایران و عراق -- با یا بدون پسوند حكمتیست -- كه با بی اعتنائی كامل به منفعت مردم، مبلغ برگزاری رفراندوم شدند و معیار ذهنی خود را جای معیار عینی منفعت توده مردم قرار دادند، شایسته نقد و شماتت هستند. معیار ذهنی آنها شامل این سه جز بود الف) برگزاری رفراندم صرفنظر از ارگانهای برگزار كننده رفراندوم و شرایط برگزاری آن، ب) شركت فعال در رفراندوم و پ) رای آری به جدائی.

این احزاب نه نقشی در برگزاری همه پرسی و نه نقشی در سركوب كسی داشته اند كه بخواهیم آنها را "محكوم" كنیم. اینها احزاب اپوزیسیون كم یا بی نفوذی در كردستان عراق هستند و فقط نظر و موضعشان را اعلام و برای آن تبلیغ كرده اند. موضع غلط آنها در میانمدت و در درجه اول به اعتبار تشكیلاتشان صدمه میزند. این مشكل خودشان است. اما مسئله به اینجا ختم نمیشود. این احزاب با پرچم كمونیسم و كارگر مبلغ معركه ناسیونالیسمی شدند كه امروز دارد مردم را آواره یا قربانی توحش جمهوری اسلامی و دولت قومی مذهبی عراق و دولت اسلامی تركیه میكند. منفعت مردم ایجاب میكرد از حمایت و تبلیغ برای سناریوئی كه یقینا از مردم قربانی میگیرد اجتناب كرد. اما این احزاب آنقدر در ذهنیت خود غرق بودند كه حاضر نبودند واقعیت جلوی چشم خود را ببینند. اینها امروز با آویزان شدن به نتیجه رفراندم به اعلامهای "محكوم میكنیم"، "افشا میكنیم" سرگرم شده اند تا موضع اشتباه خود را با این افاضات بی ارزش بپوشانند. 

اولا كه معضل از دید ما منتقدین احزاب فوق هیچگاه بر سر رای مردم كردستان به جدائی نبوده است. ما هم به رای مردم كردستان در رفراندوم اخیر احترام میگذاریم. ثانیا منافع مردم و اشتهای آنها به رای دادن لزوما در انطباق با یكدیگر عمل نمیكنند. ضمن اینكه قصدم مقایسه به مثل نیست اما لازم میبینم یادآوری كنم كه ٩٩ درصد مردم ایران (حال با ملحوظ نگهداشتن چند درصد تقلب) در رفراندوم جمهوری اسلامی به آن رای مثبت دادند. آیا آنها منافعشان را با این رای منعكس كردند؟ منفعت مردم در ایرانِ سال ٥٨ حكم میكرد كه یا آن رفراندوم را تحریم یا رای  منفی شان را به صندوق بریزند. منفعت مردم كردستان عراق هم در اینبود كه قبل از برگزاری رفراندوم، ارگانهای مردمی خود را، مستقل از دولت اقلیم كردستان، تاسیس و تثبیت میكردند، ارگانهائی كه حتی ممكن بود نقش یك دولت موازی را در كردستان بازی كرده، و آنها مبتكر و برگزار كننده رفراندوم باشند. 

من در این یادداشت كوتاه قصد بحث درباره چه باید كردها را ندارم اما در یك كلام بنظر من پس از تهاجم اخیر ایران و عراق به كركوك، منفعت امروز توده مردم در كردستان عراق حكم میكند كه آنها در وسط دعوای دو قطب ارتجاعی، دولت اقلیم را از سر راهشان جارو كنند و خود مستقیما زمام امور را در كردستان عراق بدست بگیرند.