یکی مثل تو

شواهد حكم میكند كه هیئت حاكمه آمریكا تمام قد پشت سر هیلاری كیلنتون در انتخابات ریاست جمهوری آمریكا ایستاده است. حزب جمهوری خواه با دلقكهائی كه بعنوان كاندید ریاست جمهوری این حزب بخط كرده است (عملا و درست مانند انتخابات ریاست جمهوری در دو نوبت گذشته) قصد بدست گیری ریاست كاخ سفید را ندارد. چرا؟ در آمریكا سیاستهای داخلی و خارجی اهمیت یكسانی دارند. به این دومی توجه كنیم. جمهوریخواهان خودشان را نماینده قدر قدرتی و قلدری آمریكا قلمداد و معرفی میكنند. این تصویر با واقعیت امروز آمریكای در حال افول همخوانی ندارد. سیاستمداری كه از دل جمهوریخواهان بخواهد هم قلدری كند و هم عقب نشینی، دلقكی مانند تد كروز یا بدتر از آن ترامپ از آب درمیاید. دمكراتها علیرغم اینكه در هنگام بدست گیری سمت ریاست جمهوری آمریكا مجری بیشترین تعداد جنگها و قتل عامها در سراسر دنیا بوده اندــ از جمله فجایع هیروشیما و ناكازاكی و همچنین كشتار میلیونی در اندونزی -- آنها توجیه مردم پسند لزوم عقب نشینی آمریكا را دارند. حزب دمكرات كه نفوذی در طبقه كارگر و جنبشهای مدنی آمریكا دارد، قابلیت توهم پراكنی را دارد، میتواند در نقش پلیس خ

صرف اینكه بخشی از اپوزیسیون سرنگون طلب چپ فرسنگها صفحات ورد را پر كرده است تا "انتخابات" جمهوری اسلامی را افشا كند و مغرورانه به تحریم آن رسیده است، نشانه ابعاد وسیع فشار تبلیغاتی ایست كه حول این مضحكه براه افتاده است. افشای "انتخابات" و نتیجه گیری عدم شركت در آن برای این اپوزیسیون، بیان موضع تدافعی این بخش از چپ است. این اپوزیسیون خود را در موقعیتی نمیبیند كه فراخوان سرنگونیش را تبلیغ و ترویج و از همه مهمتر عمل كند، ناچار شده است برای  مردم   توصیح دهد كه انتخابات در جمهوری اسلامی مضحكه است. به این ترتیب چنین اپوزیسیونی اذعان میكند كه مردم در ابعاد میلیونی نسبت به جمهوری اسلامی توهم دارند. اگر چنین است، باید پرسید چرا پرچم سرنگونی بلند كرده اید؟ فاز جاری را باید فاز "رفع توهم" اعلام میكردید. در واقعیت امر، افشای انتخابات در جمهوری اسلامی پس از خرداد ٦٠ بی معناست. اگر نه، پس چرا و از چه مقطعی سرنگون طلب شده اید؟ مضحكه انتهای هفته جاری را باید در متن جاری موقعیت جمهوری اسلامی (و "اپوزیسیون" درونی آن) قرار داد تا  نیاز حیاتی جمهوری اسلامی