یکی مثل تو

پنجم آپریل ٢٠١٤   این نوشته نه تحلیل و اعلام موضعی درباره اعتراض اخیر عریان در هشتم مارس، که حاصل غور کردن به مفهوم تابو است. پرداختن به جنبه‌ای حاشیه‌ای از آن فرم اعتراض است که اغلب تحت عنوان تابوشکنی معرفی میشود. این نوشته معرفی بحثی است که بنظر من ربطی به جنبش برابری طلب زن و مرد ندارد. این نوشته ادعائی مبنی بر رسیدن به یک نتیجه‌گیری قطعی برای معضلی که مطرح میکند ندارد. تابو شکنی، بمعنای عملی آن در سطح جامعه، یعنی لغو ممنوعیت رفتار یا گفتاری که امروز( اغلب هم قانون و هم) اکثریت جامعه ممنوعیتش را بعنوان یکی از ارزشهای لازم زندگی اجتماعی پذیرفته است. تابو شکنی برای عملی شدن ممکن است هم با ممنوعیت قانونی رفتار و گفتار دربیفتد و هم با باور مردمی که اخلاقیاتی را بعنوان ارزشهای لازم در زندگی اجتماعیشان پذیرفته اند. سؤالاتی که این نوشته با تمرکز روی تابوی عریان شدن در جامعه تلاش میکند به آن‌ها بپردازد عبارتند از: آیا تابوها بخودی خود بوجود آمده‌اند و بخودی خود از بین خواهند رفت؟ ملزومات از بین بردن آن‌ها چیست؟ آنچه در غرب بعنوان «انقلاب جنسی» از دهه ۶ ٠ آغاز شد، در بلوک شرق،