یکی مثل تو

دیروزسخنرانی كوتاهی از منصور حكمت تحت عنوان "تناقض كاپیتالیسم و تئوكراسی" را شنیدم (*) كه توصیه میكنم علاقمندانی كه هنوز با این نقد پایه ای حكمت به اسلام سیاسی برخورد نكردند به آن گوش دهند. در این سخنرانی علاوه بر اینكه تناقض پایه ای اسلام سیاسی با كاپیتالیسم را پروسه انباشت سرمایه ــ كه بنوبه خود مستلزم برسمیت شناسی رابطه حقوقی مالكیت خصوصی بر ابزار تولید است و اسلام سیاسی آنرا رعایت نمیكند ــ   تاكید میكند، او احتمالات مختلف را در سرنوشت اسلام سیاسی مطرح میكند. باین ترتیب او بدرست بر تحلیل مشخص از شرایط مشخص تاكید دارد. باینترتیب بخشی از بحث او پایه ای و مادام كه سرمایه داری حاكم است معتبر است و بخشی دیگر مستلزم داده های روز است. این یادداشت روی بعد دوم بحث در متن موقعیت جاری سرمایه متمركز میشود و امیدوار است به یك بحث حول جایگاه امروز اسلام سیاسی در متن انباشت متزلزل سرمایه در ابعاد جهانی دامن بزند. تناقض انباشت سرمایه با تئوكراسی حداقل دوبار در جمهوری اسلامی به شكلی حاد بروز كرد، یكی در پایان دادن به جنگ با عراق و دوم در عقب نشینی از پروژه هسته ای. در هر دو مورد