یکی مثل تو

بمنظور اطمینان خاطر دادن به دم و دستگاه سرمایه داری، توماس پیكتی چه در كتاب سرمایه داری در قرن بیست و یكم و چه در مصاحبه های متعددش با رسانه های عمومی بارها تكرار كرد كه او در هنگام فروپاشی دیوار برلین در سال ١٩٨٩ ، ١٨ ساله بود. میگوید هیچ تعلقی به جنبش سوسیالستی نداشت و دلتنگ نظام "دیكتاتوری شوروی" نبود. میگوید فروپاشی دیوار برلین باعث شد او "علیه لفاظی سست ضد سرمایه داری واكسینه شود". بر اساس همین استدلال جوانان ١٨ تا ٣۵ ساله ای كه جنبش ضد سرمایه داری اشغال وال استریت را در سال ٢٠١١ براه انداختند، هیچ خاطره ای از فروپاشی دیوار برلین و "كمونیسم" بلوك شرق نداشتند. آنها علیه لفاظی های پوچ در جاودانگی سرمایه داری، "هیچ آلترناتیوی نیست"، واكسینه شدند. اگر پیكتی با پروپاگاندای ضد كمونیستی غرب به هواداری از سرمایه داری رسید، جوانان معترض در آمریكا در زندگی عینی خود به ضدیت با سرمایه داری رسیدند. پیكتی، نوجوان نسل قبل، اقتصاددان و مشاور (مصلح) وال استریت شد، جوانان امروز در آمریكا اشغالگران وال استریت از آب درآمدند. نسل جوان امروز در آمری