جایگاه جنبش و ما

نكته ای كه در لابلای بحث موقعیت جنبش جاری اعتراضی در ایران و شعارهایش گم میشود این است كه شعارها و موقعیت جنبش اعتراضی، تحت كنترل "ما" نیست، حال این "ما" هر كه باشد. قطعا ما بعنوان فعالین و پراكتیسین های سوسیالیست تاثیرات خود را بر سیر تحولات داریم اما بر این مبنا كه از سطح توده ها آغاز میكنیم و آنرا یك درجه ارتقا میدهیم. ما در تعیین شعارهائی كه بازتابی از موقعیت جنبش است كاره ای نیستیم. وقتی جنبش اعتراضی شعار سرنگونی میدهد یعنی اینكه مردم از فاز جنبش مطالباتی عبور و وارد فاز جنبش سرنگونی شده اند، نقطه تمام. این یك واقعیت عینی است. ما اگر بتوانیم این جنبش را یك قدم ارتقا دهیم بهترین خدمت را كرده ایم. اگر نكنیم، خود مردم جنبش سرنگونیشان را یك قدم و بعد قدمی دیگر ارتقا میدهند تا اینكه پیروز شوند یا شكست بخورند. انقلاب ۵٧ با قیام ٢٢ بهمن تمام نشد اما تمام اپوزیسیون پوپولیست ملی اسلامی سوت پایان را زد. كارگران قبول نكردند.

سهند، اتحاد مبارزان كمونیست و حزب كمونیست به این دلیل عروج كردند، اپیدمی شدند ومحبوب شدند و از طرف دیگر پوپولیسم با آنهمه ابهت و تودۀ میلیونی پشت سرش به این دلیل از صحنه سیاست خارج شد كه اولی فهمید جنبش ضد سرمایه داری نیاز به اعتلا دارد و دومی برعكس دنده عقب گرفته بود. "ماركسیسم انقلابی" یك جنبش فكری صرف نبود، یك جنبش اجتماعی و عینی بود كه ام ك توانست آنرا در عرصه نظری فرموله كند و خودش در راس آن قرار بگیرد. تمام كاری كه ماركسیسم انقلابی كرد همین بود كه سوسیالیسم را شفاف كرد، پوششهای ناسیونالیستی سوسیالیستهای خلقی را افشا كرد، "خلق" را ترجمه و بایگانی كرد و كارگر را مبنا قرار داد. حال بعد از ٤٠ سال ازآن دورۀ انقلابی (همان دوره ای كه جنبش عینی كارگری حكمش را به سازمانهای سیاسی تحمیل كرد، كه به كمتر از سوسیالیسم قناعت نمیكرد ولی با اینحال به نسبت خیزش اخیر در ایران كمتر شفاف و روشن بود) ما باید صد و هشتاد درجه تغییر موضع بدیم. سوسیالیسمان را مخفی كنیم و هر چه بیشتر پوپولیستی شویم! چرا؟ چون این احزاب زهوار در رفته تصور میكنند  لاغر شدنشان نتیجۀ "سوسیالیسم خواهی" شان است. تصور میكنند اگر محافظه كاری كنند مردم به آنها روی میاورند در حالیكه حالیشان نیست كه در دوره ای كه ماهیت جنبش اعتراضی ضد سرمایه داری و سوسیالیستی است هر گونه محافظه كاری و دنده عقب گرفتن نسخه خودكشی احزابی است كه مدعی سوسیالیسم اند.

***